حساسیت – حساسیت فصلی – حساسیت به سرما و گرما:

 

حساسیت یا آلرژی، موضوع مهمی است که بخصوص در پنجاه سال گذشته، به صورت گسترده، در همه ی نقاط دنیا مطرح شده است.

وجود حساسیت و بیماری هایی که مستقیماً به حساسیت نسبت داده می شوند، شامل انواع آلرژی، موضوعی متداول است که همه ی جوامع با آن آشنا هستند.

اینکه ماهیت حساسیت چیست و با چه روش هایی قابل شناسایی است، توسط دوستان آزمایشگاهی، در حیطه ی پزشکی توضیح داده میشود.

آنها انواع حساسیتهای گزارش شده را به طور مرتب اعلام کرده و انواع گوناگون آن را مورد بررسی قرار می دهند.

علائم حاصل از حساسیت ها که در بدن انسان به آنها اشاره می‌شود، شامل خارش ها، آزار های پوستی و دیگر علائمی است که در داخل بدن و در معده، کلیه، روده و امثال آن یافت می‌شود.

عوامل خارجی نیز در ایجاد حساسیتها دخالت دارند مانند:

-تماس بدن با مواد شیمیایی

-تماس پوست با برخی گیاهان

-استفاده از داروهای شیمیایی

-استفاده از برخی داروهای گیاهی

-خوردن شربت های شیمیایی

-خوردن مواد غذایی خاص

-تزریق آمپول ها

موارد فوق قادرند به عنوان یک عامل خارجی، حساسیت را ایجاد کنند.

موضوع حساسیت، از این نظر در سرماخوردگی مهم است که بسیاری از مردم، حساسیت به سرما و سرماخوردگی دارند و با پایین آمدن دمای محیط، حساسیت هایی پیدا می کنند.

عده ای نیز به حضور در محیط های مختلف دمایی حساسیت و آلرژی دارند و تغییر دما و یا دمای خاصی را به عنوان عامل بیماری سرما خوردن خودشان مطرح می‌کنند.

تحقیقات گسترده ای، در این خصوص، لازم است زیرا مرتباً گزارش‌هایی ضدونقیض در همه ی دنیا منتشر میشود.

تئوری ها و طرح های مختلفی نیز در جریان است که هر کسی با مطالعه در منابع اینترنتی یا منابع معتبر پزشکی، می تواند در جریان آنها قرار بگیرد.

اما سئوال اساسی و بسیار مهم ، این است که « آیا اگر کسی به چیزی حساسیت نداشته باشد و حساسیت را به عنوان یک نوع نگرانی و اضطراب و استرس و انتظار، در وجودش نپرورانده باشد، با چنین مواردی روبرو خواهدشد یا نه. »

حساس شدن، دقیقاً به این معنی است که ذهن ما و افکار ما به موضوعاتی، عمیقاً متوجه شده است و احساس می کند که اگر فلان مسئله پیش آید، در نتیجه، به فلان حساسیت دچار خواهدشد.

با مطالعه ی دقیق حساسیت ها، متوجه میشویم که حساسیت یک تجربه شخصی است یعنی هر کسی ممکن است شخصاً به موضوعی حساس باشد در حالی که دیگران هیچ حساسیتی نسبت به آن ندارند.

بهتر است در پیرامون خود به مطالعه بپردازید. اگر خودتان هم از کسانی هستید که با موضوعات حساس کننده و آلرژی های متعدد فصلی و غیر فصلی روبرو هستید، به این تحقیق دست بزنید.

مطالعه ی کامل و میدانی در جامعه خودتان، چه در جامعه ی کوچک خانواده چه در جامعه بزرگ فامیل یا محله و یا شهر خودتان، مفید خواهدبود.

پرسشنامه هایی را تهیه کنید و در آن ها سئوال های اساسی را در خصوص حساسیت ها و زمان ابتلا به آنها را در افراد مختلف – در سنین مختلف و در شرایط مختلف – بررسی کنید.

این بررسی جامع، به شما کمک خواهد نمود تا شرایط حقیقی بروز حساسیت را پیدا کنید و با حذف آنها، دیگر هرگز با آن مواجه نشوید.

حساس بودن، یعنی شما حساس هستید. همین و بس.

اگر در این رابطه، سئوالی داشتید، پاسخ قطعی و قاطع را در فیلم سرما خوردن ممنوع شد و کتاب مربوطه، به مرور پیدا خواهید کرد.

حساسیت، ریشه های بسیاری دارد و فرآیندهای زیادی را پشتیبانی می‌کند و در عین حال نتایج متنوعی را نیز به بار می‌آورد که – همان طور که اعلام کردم – موضوعی کاملاً شخصی است.

من هم مثل شما، تجربیاتی – در طول زندگی – در این مورد داشته ام. آلرژی های متنوعی که در افراد مختلف دیده ام، مرا به این جمع‌بندی رسانده است که حساسیت ها، با بررسی دقیق مورد حساسیت و بررسی شرایط پیدایش آنها، می‌توانند به راحتی کنار گذاشته شود.

افراد بسیاری را دیده ایم که در بخشی از سال، به مسائلی حساس می‌شوند و یا در سنین خاصی از دوره زندگی خودشان با حساسیت هایی روبرو می شوند.

چنین مشاهداتی، اثبات می‌کنند که حساسیت، موضوعی وابسته به عکس العمل احساسی و عصبی و حساس شدن به موضوعی خاص – در هر زمینه ای –  می باشد.

حتی ممکن است شما به حضور یک نفر در جمع دوستان خودتان حساس باشید و با حضور او، علائمی در ذهن شما به صورت عصبی ( تشویش و اضطراب ) یا ظاهری، شبیه خارش های پوستی و یا غیره پدیدار شود.

گزارش هایی وجود دارد که حتی افرادی به حضور فردی از فامیل خودشان حساس هستند و به همین دلیل، با حضور آن فرد، بلافاصله با موضوعی به نام حساسیت شامل خارش های پوستی، جوش زدن یا ناراحتی های گوارشی و غیره مواجه میشوند.

یادآوری :

حساسیت ، معادل بررسی نکته بینانه و ریزسنجی هم هست.

همیشه به نکته سنجی و ریزبینی تشویق میشویم، درحالیکه از آفت آن بی خبر هستیم!

آفت «حساس بودن» به مسائل، نوعی درشت نمائی را به ارمغان میاورد که اصلا بنفع ما تمام نخواهدشد.

توجه به یک موضوع ، انگیزه های متفاوتی دارد که نمیتوان بطور مشترک به همه ی موضوعات سرایت داد. ممکن است چیزی واقعا مهم باشد اما چیزهای مشابه آن ، اصلا اهمیتی نداشته باشد. تشخیص این موارد ، بسیار دشوار است و در دورۀ پرورش ذهن ، بطور کامل ، بررسی میشود.

توجه بیش ازحد به یک موضوع ، از دیگر موضوعات مهم زندگی ، دورمان خواهدنمود.